buyuk bi dalganin altinda kalmistim onceleri.. kacmak ve kacmamak arasi bi seydi o an kesin bi yerim kirilicak diye dusunmustum neyseki bi kac siyrik kucuk ayak parmagi catlamasiyla kurtulmustum
denizde yüzerken bacağıma bir anda kramp girdi o krampla batmaya başladım derindeydim. yavaş yavaş boğulurken bacağımın ağrısı iyice arttı. artık son anlarımı yaşıyorum derken kız arkadaşım kolumdan çekip beni kurtarmıştı çok epik ve acı dolu bir andı.
köpek dişimin anestezi olmadan çekilmesi. hala unutmam. doktora uyuşmadı dememe rağmen inanmamıştı, ulan var ya hastane yıkıldı, kıyamet koptu öyle böyle çıkardı onu orul orul orrrrrr... fahişe karı.
benim başıma gelmedi ama arkadaşımın başına geldi. lisede yatılı yurtta kalıyoruz son sınıf olmuşuz. bir gün dersanedeki kimya hocasının karpit diye bişey var diye ağzından kaçırdıktan sonra aklıma girdi ben de okulun kimya laboratuvarından karpiti (kalsiyum karbür) çaldım. yurda götürdüm. taş halinde bir şey ve çok büyük kırmamız gerekiyor. ne denediysek yok kırılmıyor. en sonunda dedi ki birisi ranzanın ayağının altına koyalım kırılır mutlaka. koyduk bi bıraktık yok kırılmadı ikincisini deniyecez bi arkadaş dur yeri kaydı deyip elini uzatmışken diğer arkadaş da ranzayı bırakmasıyla kırılan karpit değil arkadaşımızın baş parmağı olmuştu. tam bir parçalı kırıktı ve kan boşalıyordu. hepimiz şok olduk. o da o şokla başta anlamadı o parmağına bakarken sadece gülüyordu. sonra hastaneye gitti zaten sınava az kaldı diye de heyet raporunu da alıp evine gitmişti. ilginç olan hastaneye gitmeden önce suya attık karpiti nasıl patlıyor diye o da izledi.
