ağlasam sesimi duymacaksın mısralarımda
yanaklarımdaki damlaları görmeyeceksin
sarmayacak kollların kollarımı hiç
güldüğüm zaman gülmeyecek gözlerin
ama senden gitmeyecek ben
sen hastalığı kapmış...
beni görmeyecek oluşun beyhude
ağlasam sesimi duymayacaksın
ağlasam sesimi duysana mısralarımda
bir kere öpsene.. ben artık kimseyi sevmeyeceğim de.
sen hastalığı bu... ne edersin?
ellerin.... hayalet bu ben... korkunç...
dokunamam sana...
sen yarası var derinde bir yerde
yanımdan geçip gidiyor ellerin
beni görmüyorsun, bana bakmıyorsun.
görsene beni, hastalık bu işte... sen...
bakamıyorum sana.
ellerini tutamıyorum, sarılamıyorum...
ağlasam da duymayacaksın sesimi... mısralarımda...
tıpkı orhan veli'nin dediği gibi
yazamam daha, kağıtlar tükenir...
ormanlar, dünya, zihnim...
her şey karardı... sus...
-
şiir
Güneşin ışığı bile sizi terk ettiği zaman yolunuzu aydınlatacak tek şey ay ışığıdır.
30 takipçi
-
moderatörler
hiwron
mavisu
-
yıllardır sevdiğimiz şeyler için için şiirler yazıldı ilk insanlardan gelen bu süreçten şimdiye kadar yazıyoruz bir nevi kendimizi sözlerimizle anlatamadığımız noktalarda acilen imdatımıza yetişen bir araç görevi gördü şimdide puiv çatısı altında şiirle birleşmeye geldik birleşerek aşklarımızı sevgilerimizi birlikte tüm dünyaya haykıracağız
-
1.
@piiuv
2.
@cambam
4.
@bizanskurdu
5.
@beril
6.
@reelsamurai
7.
@speace
9.
@baran_aslan
10.
@champ
11.
@horseman
12.
@hain
13.
@the_russian
14.
@colsuzbedevi
15.
@furis
16.
@systemfailed
17.
@ghostrider
18.
@suprisenigga
19.
@hedap
20.
@hitus