para için canı için seni satmayacak dost yoktur yanında birtek ailen kalacaktır. umarım tecrübe edip öğrenmezsin puvocum fazla güvenme o 4 arkadasına yani en basidi arkadaşın için ölür müsün :d ama annen için canını verirsin konu kilit

bir tane var o da 12 senelik zaten

hiç yok

kimseye güvenmemek tercihim

öz kardeşim var direkt o iş görüyor dostluk kankilik falan yapıyor iyi çocuk

4 kisi
birisi kardesten ote olan ibrahim
dieri orta okuldan beri beni birakmayan ali ugur (lise 2 yim)
benim 2. annem aleyna simge calik die bir kiz
ve beni asla kandirmayacagina inandigim kankam burcu gul kilic

bendede iki tane var evlere senlık

iyi arkadaşlarım var ama öyle kardeşim gibi yok be.
kardeşim de yok

3 tane var.birisi zaten kardeşim yaa..

bugün fark ettim ki ne olursa olsun yanımda olan ''dost'' diyebileceğim iki kişi var. doğduğumdan beri yanımda değil ama aklım bazı şeylere ermeye başladığından beri yanımdalar(biri 9 senedir, biri 1 senedir.) mesela onlar ağladığında ben ağladım, ben ağladığımda onlar ağladılar. tabii ki beraber güldük, beraber eğlendik. en kötü günümüzde bile beraberdik, öyle de devam ediyoruz. en büyük kavgalarımızın sebebi neydi sizce? söyleyeyim. beni veya onları herhangi birinin üzmesi. birbirimizin üzülmesine asla dayanamıyoruz. hayata çok olgun bakamıyoruz henüz çünkü yaşımız oldukça küçük ama yetişkinlerin bile tam olarak kavrayamadığı bazı kelimelerin anlamlarını birbirimizde buluyoruz. mesela ben ilk defa onlara gerçek dost gözüyle baktım. ailem dışında kimseye vermeyeceğim değeri onlara verdim, veriyorum. onların canı ufacık bir şeye sıkıldığında bile, içimde bir şeyler oluyor, anlatamayacağım şeyler. kalbimden bir parça alınmış gibi oluyor, onlardan çok ben üzülüyorum. hiç üzülmesinler istiyorum. annem de öyle, çok sever onları. zaten annem sevmişse, sevilecek insanlardır. doğru olmayan insanları hayatıma almama izin vermez o. onlar da görüp görülebilecek en iyi dostlar bence, üstlerine tanımam :) kısaca iyi ki var onlar, ceren'lerim... (ikisinin adı da ceren :d )

fazla kazık yedim, tercihim güvenmemekten yana.

etrafım geniş ama nerdeyse yarışı o r u s p u -- ç o c u ğ u

yok hiç kimseye güvenme

2 tane vardı birine yalan söyleyip kaybettim birine de aşık oldum kaybettim

yok olm oyle biri herkes pezeveng cevremdeki

ben hiç bı zaman en yakın arkadaşımın en yakını olamadım. dost most hikaye

nein, nein yok öyle bişi.

kimse ne dusmanimdir ne de dostum

cevabı 0'dan farklı olan kendini kandırıyordurrrr

6 tane falan belki daha çok

3

tavsiyem kimseye güvenmeyin

eşim ve kitaplar. gerisi çöp

sıfır

5 kişi. hepsi liseden kalma sağlam ilişkiler. lise hayatımdan memnunsam onlar sayesindedir. hem eğlendik hem birbirimizi her anlamda ileri taşıdık.

bir

buradaki anahtar kelime 'kardeş gibi' benzetme eğilimidir. yani kan bağı olan, seçme seçeneğimiz çok az olan cinsinden. bu kardeş denen menem, insanın ihtiyacı olduğu anda ona destek verir, doğruları kırmadan söyler ve ona kısacası yaşama geri döndürür.

kardeş kavramı dost ve arkadaş kavramını aşkın, içselleştirmiş anlamıyla vazgeçilmez bir statü de barındırır.

burada sorunun kendisi hatalı, bunu belirtelim. kaç tane kardeş yerine, kardeş diye konumlandırdığınız arkadaşınız var mı daha mantıklı geliyor kulağa.

insan gençken kardeş kavramına eriştirdiği yakın arkadaşları da pekala mümkün. ancak işin can alıcı noktasına gelelim. pratik zekalı biri olsaydım hemen diyeceğimi derdim, maalesef biraz (little, ne kadar little?) geveze olduğum için uzattım. menfaat araya girdi mi, kardeşlik filan hikaye oluyor. bunun için ayrı ayrı ortak menfaatler oluşturarak yaşamayı denemeli. örneğin x kişisi elma yerken, y kişisi portakal yemeyi daha çok seviyor. ancak ikisi de ayrı ayrı tercihleri olsa da aynı meyve tabağında yemeyi denediğinde, x'in y'ye, y'nin de x'e karşı bağı kuvvetleniyor. önemli olan ortak alanları (fayda gözüyle de bakılabilir) genişletmek. kardeş dediğiniz insanla ortak alanlar geliştirme beceriniz varsa, sonuçta o ciddi kardeşlik olgusu gerçekleşebiliyor.

bende çok kardeşim var o konuda sıkıntım yok

0