bunu deneyimleyen ve hisseden sadece ben miyim bilmiyorum ama hayatımın sürekli olarak kötüye gittiğini duyumsuyorum.
hayır, bu bir günden güne işlerin boka sarması olayı değil.
her insanın hayatının her döneminde sahip olduğu bir takım sorunlar muhakkak vardır. sıfır sorunlu bir dönemimiz asla olmamıştır hiç birimizin. sosyal açıdan benim gibi çekinik bir kişiliğe sahip olanların ise ruhsal yaşamları daha sıkıntılıdır.
sorun sıkıntıların ya da zorlukların olması değil.
daha ziyade her dönem ki zorlukların bir sonraki dönemde kendisini mumla aratıyor olması.
liseye geçtiğimde ilk ve ortaokul yıllarımı özlüyordum. o günlerin çok daha rahat çok daha güzel ve mutluluk verici olduğu inancına sahiptim. oysa şimdi düşününce ve anıları yeniden değerlendirince ilk ve ortaokul yıllarımda da çok fazla mutsuz anımın olduğunu biliyorum.
üniversiteye geldiğimde de lise dönemi için aynını hissetmiştim. oysa lise döneminde de sürekli beynimi kemiren problemlerin yakamı bırakmadığını şimdi biliyorum.
üniversitede en büyük sorun ebveynimden para almaktı. kendimi bir asalak kadar boş ve beleşçi hissediyordum. sık sık depresyona giriyor ve günlerce odamdan çıkmadığım dönemler yaşıyordum. tam anlamıyla mutsuzdum. şimdi ise o günlerin şu yaşadığım günlerden daha mutlu olduğunu hissediyorum.
şu anki yaşamakta olduğum dönemin de bir müddet sonra kapanacağını biliyorum.
sorun şu ki yaşamakta olduğum bu günler bitince bu günlerin de mutlu günler olduğunu düşüneceğim gibi geliyor bana.
ama bu gün asla mutlu değilim. hatta o kadar ki elimde olsa ölüm meleğini çağırıp beni artık dünyadan alması için yalvarabilirim ona. ama bir gün gelecek ve bu günler de özleyeceğim günler olacak sanki. gelecekteki dönemlerim zincirleme bir şekilde kötüleşerek sürecek sanki.
ve öldüğüm gün hayatımın en berbat günü olacak diye de korkuyorum puvolar.
ne yapmalı şimdi? acı çekmeyi bırakıp yaşananların tadını mı çıkarmalı?
sana tavsiyem bakkala git arada camdan bak (kafanı dağıt demiyorum) dışarı odaklan. kendini o duvarlar arasında hapsetme. bence en büyük etken bu.
ama yinede sen bilirsin
bu tabii ki sadece alelade bir örnekti, demek istediğim, biz camdan dışarı bakıp hayatımızın ne kadar da berbat olduğunu düşündüğümüz sürece güzel günler bize gelmeyecek..