ellerim titrek titrek
zihnim durmuş halde.
sesler üzerime üzerime geliyor
klavyede gezinmiyor parmaklarım
yada alamıyor gözlerimden yaş.
bedenim titrerken çaresizce
olmuyor, atamıyorum bir adım
yazamıyorum bu yüzden
bağışlayın, beni sevenler
ben burada küçük bir nokta koymalıyım.
içimden geçenleri şiir olarak sundum arkadaşlar. şiirimi beğenmeniz dileği ile...
hep yazabileceksin diye de bir şey yok. daha güzel yazmak için daha güzel tecrübelere ihtiyaç var..
ve en iyisi noktadan sonra başlamaktır,
bırakmamak lazım tutunduğun dalı
zira o dalın belki ihtiyacı sensindir
zihnini topla,
çünkü dağılmak yaşama dahil değil
(ki bence dağılmak yaşamın kendisi ama bu şiirin işlevi gereğince böyle yazılmasını uygun buldum, kendini de fazla yorma burası sadece bir site inişler olur çıkışlar olur kurallar değişir, hatta oyuncular bile değişir. )