az önce markete çıktım ve marketin tam karşısında apartman merdivenlerinde ağlayan tahminen 14 yaşlarında ufak bi çocuk gördüm. dayanamayıp çikolata alıp yanına gittim ne oldu niye ağlıyorsun diye sordum. hiç arkadaşım yok dedi. çikolatayı uzatıp ben senin arkadaşın olurum izin verirsen dedim. çocuk daha fazla ağlamaya başladı. ağlama yeter artık ben senin arkadaşınım bak dedim. ona ağlamıyorum abi babamın en sevdiği çikolatadan almışsın dedi. babana da alalım istersen dedim. babam öldü abi dedi. çikolatanın yarısını kırıp 'keşke babamla paylaşabilseydim' dedi. ciğerim paramparça oldu. çok isteyip paylaşamamanın ne olduğunu böylece anlamış oldum.
