sakin tartışma adamıyım. öfke barım oldukça yüksektir, kolay kolay sinirlenmem. ama... oldu ki birisi beni tetikledi, çok kötü olabilirim. pişman olacağım bir şey yapmamak adına bulunduğum yeri terk ederim.
önce neye sinirlendiğine bakacaksın... sonra içinden tııınnn diyeceksin süren başladı... sonra üç saniye bekleyip dışından hafif bir sesle tın tın süreniz bitti diyerek hayatına mesut mutlu bahtiyar devam edeceksin :)
derin nefes alıp o an arladasım varsa onla dışarı çıkar olayı anlatırım ve rahatladıgımı hissederim ki benim gibi biri için zor yılda max 8 kere sinirlenirim ortalama ve cidden bunlar kiriz şeklinde döner elim ayağım titrer gözümün önünü göremem bi anlığına fakat bunların dışında pamuk gibiyimdir
sağlanamadığında insanı rezil eden durumdur. oysa öfkenizi kontrol edebilseydiniz, varsayalım ki haklı bile olsanız, kabalık ve hakarete başvurduğunuz için komik duruma düşmeyecektiniz. yazık.
ben genelde terlerim sonra uzaklasirim tek kaldigim yerde icimden gelerek bagiririm sagi solu yumruklarim elim falan zedelenir sonra sinirim gecene kadar su icerim yada disariya oldugum gibi cikar depar atarim
kesinlikle bir yerlerin dağılması ya da bir şeylerin parçalanması gerekiyor...
bunun için de genelde hızla ortamdan uzaklaşır yalnız kalırım... ve masa, sandalye, bardak vs gibi şeyleri sağa sola fırlatırım...
bazen duvara yumruk attığımda olur.
sonra hiç bir şey olmamış gibi hayata devam edebiliyorum ama bunu yapmazsam büyük sıkıntı oluyor. özellikle öfkelendiğim şey bir insansa ona karşı saldırganlaşmaya kadar varabiliyor. saldırganlaşmamak için bunu yapıyorum diyebilirim..
her insanın bir sabır eşiği vardır. bir şeye öfkelendiğin zaman sabır eşiğini aşıyorsa kesinlikle delirirsin bu sabır eşiğin ne kadar büyük olursa olayları o kadar sakin ve kontrollü karşılarsın, bu da sonuç olarak daha az zararla ve daha doğru kararlar verebilmeni sağlar...
sonra içinden tııınnn diyeceksin süren başladı...
sonra üç saniye bekleyip dışından hafif bir sesle tın tın süreniz bitti diyerek hayatına mesut mutlu bahtiyar devam edeceksin :)
fakat bunların dışında pamuk gibiyimdir
birgün kendim gibi birine denk gelirsem sıkıntı büyük.
seninle güzel bir hastanelik olurduk belki :)
sonra muzik dinliyom duvarida oksadigim olmustur.
sonra gotu basi toplamaya calisiyom..
bunun için de genelde hızla ortamdan uzaklaşır yalnız kalırım... ve masa, sandalye, bardak vs gibi şeyleri sağa sola fırlatırım...
bazen duvara yumruk attığımda olur.
sonra hiç bir şey olmamış gibi hayata devam edebiliyorum ama bunu yapmazsam büyük sıkıntı oluyor. özellikle öfkelendiğim şey bir insansa ona karşı saldırganlaşmaya kadar varabiliyor. saldırganlaşmamak için bunu yapıyorum diyebilirim..