hayat devam etmiyor her acı zihninden bir parça koparıyor
heves etmezdim hiç seni görmeden önce kaç nefes kaldı bende
birtanem evim başıma yıkıldı üşüyorum çok üşüyorum gogusumdeki yangın titretiyor tenimi
yaşlarım seni sayıklıyor her gece
yapamıyorum
canavarlarımızı birlikte yendik heveslendik bir kere yaşamaya
seni özlüyorum
burnumun ucundaki adam yanıbaşında seviyorum seni boğazımda kırık camlar
ne yutkunabiliyorum ne de sokebiliyorum sende kalıyor gülüşlerim sende duruyor zaman kimseye sormadan geldim dünyaya kimseye sormadan gidicem son kez baksınlar gözlerime seni işledim göz kapaklarima
