bir adam bir kadın
ve birbirlerine aşık
bir sıkıntı var
araları biraz karışık
adam kendinden utanıyor delicesine
kadını şiir yazmak için kullandı sonuçta
ve gece ve gece ve gece
kadın uyuyor güzelce
ve bir o kadar da zarifçe
ve gece ve gece ve gece
adam kovalanıyor tüm gece
adam uykusuz
adamın zihni dolu delicesine
kaleme sarılmak ne çare
bak bak bak
bu ne küstahlık
kendine yapılan bir saygısızlık
gece uzun
duygular uzun
kelimeler yetersiz
veya sadece biz
veya sadece ben
nasıl olurdu ki kadın yetersiz
olan tek şey yetersiz belki
neyse...
saat ilerler ve gece yarısı
saat ilerler ve yalnızlık
saat ilerler ve yamyamlar
ve yamyamlar ve geceyarısı ve yalnızlık
saldırıyorlar zihnime benliğime akın akın
ve kurtaracak tek şey ise bir kadın
öyle güzel
öyle özel
öyle uykularda ki dipsiz ancak neşeli
ben başbaşayım kendimle ve kendimle
herbirimizin aklı farklı
ama hisler aynı
hepimiz korkuyoruz uyumaktan üzgün
puiv... duygularımı yazdım denize bıraktım bidaha hiç bulunmaması arzuluyoruz ama içten içe bulup okusun anlasın istiyoruz
sadece kendimizi kandırıyoruz
güneşin batışıyla bir
bir toprak kokusu
yağmur yağarcasına gelir
bir ağacın altındadır
beklerim rüzgarı
belki kendim rüzgarımdır
umutlarım onun yanında
belki getirir kokusunu
belki fısıldar kulağıma
hisleriyle bir onu
rüzgarıyla beraber beklerim onu
orda o ağacın altında
güneşin batışıyla....
bu şiiri yazdığımdan bu yana birçok konuda kendimi geliştirdim, olgunlaştım, büyüdüm ama hala aynı ağacın altında bekliyorum hep bekliyorum sanki hep bekleyecek gibiyim...
güzel şiir eline yüreğine sağlık....