sonra apansız güneş çıkar yağmur sonrası. gökyüzü kuşanır en sevdiği elbiselerini. hani o en sevdiği mavisini. güneş altın gibi parlar, bir gök kuşağı belirir. hayaller kurar insan. insan hayalleriyle yaşar. kurulan hayallerin bir gün gerçekleşmesini diler.
sonra karanlık çöker. akşam değil bu henüz erken. hüzün dağıtır gökyüzü. en sevmediği elbiselerini geçirir üzerine. alel acele sokağa çıkmış gibi siyahlar kaplar üzerini. güneş kaybolur. gök kuşağı artık yok. hayaller göğü kaplayan bulutlara teslim. hepsi yağmur olur yağar. hem gerçekleşmese de olur
sonra bir umut belirir. radyoda çalan şarkıda, bazen bir kitabın sayfasında. okumak için can attığın derginin kapağında. kocaman bir umut kaplar dört yanı. seni saran ısıtan hayaller olur. yalnızlığını bastırmak için kendinle konuşursan "deli" derler. hayatın akıllı yaşamak için çok kısa olduğunu bilmezler. sen bildiklerini anlatırsa eğer sus derler. insanlar bayım; insanlar gerçekle yüzleşmekten korkarlar.
sonra... sonra ne bileyim. uyur uyanırsın. gece gündüze döner. gece kaybettiklerini gündüz toplarsın. bir araya getirdiklerin saçma birer anı olarak kalır. birbirine ekleyemez, o hayalini kurduğun resmi tamamlayamazsın. isyan edersin. isyan etmek günah! konuşacağın kimse olmaz, kendin ettin kendin buldun işte. sana her şey müstehak!
velhasılı bayım. kaybettik... çocukluğumuzu, gençliğimizi heba ettik. şimdi yaşlanıyoruz. yaşlandıkça kıymete binen rakamları daha iyi anlıyoruz. hala bir ömrü heba ediyoruz...
