icimde derin bir huysuzluk var. böyle olduğu zamanlar hep başıma kötü şeyler gelmiştir. kafamın içinde bütün olasılıklar dönüyor. "kahretsin yine bir şey olacak" algısı çoktan sardı bile beni.
yine yazamıyorum. belki çok zorladigim içindir bilmiyorum ama elime her kalemi aldığımda bütün düşüncelerim sıfırlanıyor. zamanında sayfalar dolusu akan kalemim şimdi 3-5 satır da boğulup kalıyor. ya unuttum eskiden kalma her şeyi ya da kaybettim onun bana verdiği yazma yetisini.
istemem aşksız olsun
sensiz olan bu aşk
istemem bensiz olsun
bir şarkıda böyle diyordu.
eğer bu şair aşktan kaçıyorsa, ben yazmanı tetikleyecek şeyin aşk olduğunu düşünüyorum. başka başka müziklere aşık olmalı insan, başka başka insanlara, başka başka şehirlere...