kulaklarıma ilişen bir parçanın huzurundayım şuan da. aslında söylenmesi gerekilen birçok söz olduğuna inanıyorum, ancak herkesten önce kendime. insanlar için kırılan bir vazo olarak görülen bir kalbe sahiptim önceden. bunun kaç sene önceye ait olan bir anı olduğunu bile hatırlamak için çabalamayacağım. o günün ardından yıllar geçti, bunu biliyorum. şu hayatta her zaman aileden sonra dostluk önemli oldu benim için. ancak o günden sonra bunu kaybettim. aslında kaybetmedim; bunu benden aldılar, düşüncemi çaldılar. daha sonra ise hep kendim ile ilgilenmeye başladım. hayatımı her zaman iki şekilde ele aldım; hayallerim ve hedeflerim. hayallerim hiçbir zaman gerçekleştiremeyeceğim şeyler olarak belirledim; bir yıldızda sallanmak. hedeflerim ise her zaman gerçekleştirebileceğim şeyler olarak belirledim; dans etmek, iyi bir eğitimci olmak. dün güzel bir yolda yürümek için çabaladığımı söylemiştim, bu yolda kendim adıma çok ödün verdim önceden. ancak sonra anladım ki ödün vermem gerekecek kadar değerli kimse yok. bu hayatta, benim hayatımda, kendi dünyamda sadece ben önemliyim. kendim için bir şeyler yapmalıyım, başkaları için değil. bu düşünceye ise birkaç yıldır sahibim. evet, hayatım çok mu güzel şimdi? hayır ama o his güzel. kendin için çabalamak hissi bu hayattaki en güzel hislerden biri; özgürlük gibi. yolumdaki manzara herkes için güzel olmayabilir. hatta insanlar kendi yarattığım manzaraya 'manzara' bir demeyebilir. ama benim için güzel, köşede bir çiçek gördüğümde o çiçeği nasıl diktiğimi ben bileceğim ve gülümseyeceğim. çabalarım ile oluşturduğum bu manzara benim için çok güzel. dediğim gibi yolum çok var ve şuan sahip olduğum bir sırt çantam bile yok. ama buna rağmen yolum için biçtiğim manzara çok güzel.
size ait yollarında taşlar yerine çiçeklerle dolu olması dileğimle. birazdan ayacak olan gün gibi aydınlık bir yaşamınız olsun.
öncelik sen olmalısın ama biri seni kırdı diye herkesede sırt çevirme. yani bu yazıdan şunu anladım; artık her şeyi kendim için yapacağım başkaları umrumda değil. yazdıkların böyle diyor lâkin yazmadıklarında şöyle diyor; ben yine herkese yardım edeceğim veya herkesin yanında olmaya çalışacağım, zaten dost dedikleri herkes mutlu anılarını anlatıyor. kötü günde dostluktan bahseden insan çok nadir, bilmiyorum belki ben öyle zannedy veya öyle görüyorum. iyi gününde herkes yanında olurda kötü gününde aileden başka kimseyi göremezsin. eee hani dostuk veya hangi dostluktan bahsediyoruz veya gerçektende dostluk var mı? . tabi hata üstüne hata yapan bir dostun var ise insanın doğası gereği artık o dostundan soğumaya başlarsın zaten bu çok normal. dostunun hatasını sürekli görmezlikten gelmekte ayrı bir yüce gönüllük ama nereye kadar ?
çok doğru söyledin, bazen sadece gerçekmiş gibi dillendirmek bile yeterli oluyor. içten ne kadar sahte olsa da bir parça daha iyi hissetmek için yapılabiliyor. böyle bir durumda yolun sonu olmaz.
puiv sürekli bu soruyu cevaplamak amacıyla kullandığım bir uygulama. eskiye ait yazılarıma baktığımda o anki duygularımı hissedebilmek için, düşünebilmek için ve tekrar yaşayabilmek için. iki sene öncesine ait yazıyı ise tekrar okuyabilme şansına (pi: @vefa) sayesinde eriştim. açıkçası (pi: @dejin) bu yazıya şu an baktığımda dudaklarımda ilk başta buruk bir tebessüm oluştu. bu tebessüm senin bu sorun ile kırıldı. ne kadar önceliğim kendim desem de öyle olmuyor maalesef. bir şekilde biri benden önce yer alıyor bu hayatta. bir şekilde kendi yerimi ona veriyorum. bu yazıyı tekrar okuduğumda kendime giydirmeye çalıştığım bir kıyafet görüyorum. içine sığmak istediğim ama sığamayacağım bir kıyafet. ancak şu son satırlarım hala geçerli. mükemmel bir yolda yürüyorum ve gerçekten manzaram hala çok güzel. yine çiçekler büyütüyor, yine taşlar topluyorum. ve sana güzel bir haberim var, şu an bu yolda yürürken bir sırt çantamda var omuzlarımda. dediğim gibi; yolum çok var ama buna rağmen yolum için biçtiğim manzara çok güzel.
dediğim gibi; yolum çok var ama buna rağmen yolum için biçtiğim manzara çok güzel.