spordan çıktım 700 den fazla kişinin olduğu rehberden 1 kişi bile telefonumu açmadı. kafenin birine girdim ve kahvemi aldım. sadece oturdum. o kalabalığın, herkesin 2 şerli yada 3 erli takıldığı kafenin tam ortasındaki boş masaya. normalde hiç böyle düşünmezdim ama normal bir günde hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. hangi ara bu kadar yalnız kaldığımı hiç fark etmedim. hani diyebilirsin belki biraz üzüntü belki de biraz huzur bulmussundur ama hiçbirisi de değil. koca bir boşluk. daha nasıl ifade edebilirim bilmiyorum. ama ifade edemediğim çok şey olduğunu biliyorum. biraz nefes almak istediğimde bunu kast etmemiştim. ben nerede hata yaptım acaba..
yalnızlığın bu tarafı kötü zaten. birilerinin hayatında olmaması çoğu zaman iyi ama yine aynı şekilde birilerinin hayatında olamamak kötü. belki kendini yalnız zannediyorsun evet ama bence ruhunun eşleştiği 1 tane insanı bulamayan herkes de seninle beraber yalnız aslında. düşünsene gün içerisinde hep kalabalıksın ama kimseye gerçek seni gösteremiyorsun, hep kuru kalabalık, keyif veren hiç kimse yok. derdi tasası da çabası, yalnız adamın tek mücadelesi kendisiyle.
yani bir noktada doğru diyorsun ama en çok koyan yakınında bulunan az insanların bile aslında uzakta olduğu. doğrusu şu anda köpek gibi biri hayatımda olsun istiyorum ama bu sebeple de uzak duruyorum çünkü kendime zarar veririm biliyorum. ama şundanda eminim birçok insan o 1 kişiyi aramıyor bile. yani gene az bir sayımız var. yalnız insanın mücadelesi kendiyle değil mücadelenin ta kendisiyle.
hayırlı olsun puvom, salmıyoruz, bırakmıyıoruz.3-5 ay sonra burada protein,streoid, dambıl,death lift kelimelerini kullanarak anlaşacağız :d
bu arada bende bugün spora başladım :)
hayırlı olsun puvom, salmıyoruz, bırakmıyıoruz.3-5 ay sonra burada protein,streoid, dambıl,death lift kelimelerini kullanarak anlaşacağız :d