çok özledim zararsız omuzunu çok özledim. anlatamam kırgın değilim hiç birşeyine kızgın değilim. özlüyorum çünkü kimse böyle sevemeyi denemiyor. uslandım ama ne fayda hırçındım geçti ama gene ne fayda. senden sonra.
ona guvendigim inandigim gunleri cok ozleeim.onun beni gercekten sevdigini dusundugum gunleri cok ozledim.ona bitanem dedigim onun bana seni seviyorum dedigi gunleri cok ozledim🌼
patates kafayı çok özledim ama bu aramızda tamam mı lütfen. ben ona bakınca huzur bulurdum. mutluydum yanında neden böyle olduk? kokusunu özledim. boynundan koklardim onu. kolunu acardi kedi gibi kivrilirdim oraya. çok bir şey istemedim ondan hiç bir zaman,istemezdim de. hep ilk günkü gibi severdim oysa ki ben seni. kırmadan incitmeden bir annenin bebeğine olan özlemi şevkatiyle bakardim ömür boyu gözlerine. ah patates kafa beni içimden tükettin. en dayanilmasi zor olan da buydu aslında. kimseye senden bahsedemiyorum artık. insanların sana kızmasına dayanamıyorum. ama bir şeyler olmalı ve artık gitmelisin içimden de...
yazın sanahlayarak dizi izlediğim geceleri özledim babam uyanıp televizyon izlemeye gelirken ben iyi geceler diyip yatardım (eğleniyorum bununla) okulla ramazan bitsede yine başlasam sabahlamaya birde salonu özledim spor salonunu (2 hafta gitmedim deliricem sanki)
onunla güneşin doğuşunu beklemeyi özledim. karanlıkta uyuyamazdı o. ışığı da açık bırakamazdı babasından dolayı. sabaha kadar uyanık kalırdı. güneş doğduğunda uyur, öğlene doğru kalkardı. o yalnız olmasın diyr, yanında olabileyim diye günde 2 saat uyurdum anca. okula gidince de 2-3 ders uyur, 11de onu arardım uyanması için. o günleri özledim. ama en çok da 'seni seviyorum' demesini özledim. yalan olduğunu bildiğim halde ondan bunu duymak güzeldi. güzel günlerdi.
insanlar sağalsun elbette madem insanlar bu kadar tiksindirdi seni neden onlar için kendinden vazgeçtin anlatmayı bıraktım diyorsun ama anlatmanada gerek yok aslında seni anlamayan bir insana sen kensini anlatsn ne fayda
kasten yaptığım birşey değil. yani farkında olmadan değiştim. çoğu şeyi kendi içimde halletmeye başladım ve bu beni daha içine kapanık daha soğuk biri hâline getirdi
aynı sorunlarıda bende yaşıyorum ama bir yerde son vermen gerekiyor yoksa sadece kendin kalıyorsun birak akışına isteyen yanında kalsın istemeyen gitasin
bıraktım ama toplu olarak insanlara değer vermeyi bıraktım. insanlar bana nasıl yaklaşıyorsa bende öyle yapıyorum artık. mesela çıkar için mi yaklaşıyor, önce onun bana faydası olacak mı diye bakıyorum sonra bırakıyorum beni kullandığını sanmaya devam etsin. insanlar gerçekten zeki olduklarını sanacak kadar aptal
özlüyorum gülüşlerini, hayallerini…
uyuyamadığım gecelerimde sen varsın
gözlerim de fotoğraflarınla yetinmiş sarhoşluk
oturup, çerçevelettiğim fotoğraflara
usanmadan, bıkmadan bakıyorum
uzun uzun, derin derin bakıyorum
çehrenin her milimetre karesini ezberleyene kadar
sonra hiç bıkmadan içtiğim sigara izmaritleri var,
ayazında gecenin, bir güneş yansıması var,
bir kalp kırıklığı, bir hayal kırıklığı var,
gün doğarken dökülen gözyaşları var
çocukluğumu hayallerimi sevdiğimi cizgi filmlerimi sokaktaki oyunlarimizi..
ben ona bakınca huzur bulurdum. mutluydum yanında neden böyle olduk?
kokusunu özledim. boynundan koklardim onu.
kolunu acardi kedi gibi kivrilirdim oraya.
çok bir şey istemedim ondan hiç bir zaman,istemezdim de.
hep ilk günkü gibi severdim oysa ki ben seni. kırmadan incitmeden bir annenin bebeğine olan özlemi şevkatiyle bakardim ömür boyu gözlerine.
ah patates kafa beni içimden tükettin. en dayanilmasi zor olan da buydu aslında. kimseye senden bahsedemiyorum artık. insanların sana kızmasına dayanamıyorum.
ama bir şeyler olmalı ve artık gitmelisin içimden de...
okulla ramazan bitsede yine başlasam sabahlamaya
birde salonu özledim spor salonunu (2 hafta gitmedim deliricem sanki)
cok özledim.
samimiyet vardı herkez birbirini yanıt muhabbet ederdi şimdi nereye baksam suriyeli
ben eski evde yaz tatillerinde ateri oynadığım günleri çok özledim :/