pedagojide çok geçerli bir sözdür.
çocuklar çabuk unutur gibi görünür; attığınız bir tokadı, sarfettiğiniz incitici sözü, gördüğü olumsuz tabloyu. ya da yaptığınız baskı, onu ileride mutlu edecek diye kendinizi kandırır, vurursunuz kırbacı sınav dönemlerinde.
ama bilmek lazım ki çocuk duyduğunu, gördüğünü, yaşadığını unutur, hissettiğini unutmaz. duygularla yaşar. siz, "iyi ki bindik tepesine, sayemizde iyi puan aldı" dersiniz, ama çocuğunuzla ilişkiniz hayat boyu dikiş tutmaz. size en çok ihtiyaç duyduğu zamanlarda başka yerde arar çözümü.
o nedenle, attığınız taş ürküttüğünüz kurbağaya değsin.
