milletine korkma dedi, millet korkmadı düşmanı vatan topraklarından attı, lakin son nefesinde musalla taşında yalnız başına kaldı, korkmayan bir milleten geriye yetimler dullar babalar sefil kaldı yaklaşamadı, istiklal marşı şairimiz musallada yalnız kaldı, üç beş genç omuzladı ebediyet yoluna uğurladı. suçu neydi yalnız kaldı, sürgün edildi, vatanı sevmek doğruları haykırmak suçsa suçluydu, hak yolunda hicret nasipse çıkılmalıydı, çıktı yine yalnız kaldı… yıkılmasını beklediler yıkılmadı… ama mukadderat kahraman kolay olunmuyordu kolay yetişmiyordu, her fırında yiğitler pişmiyordu, sürgünle yalnızlıkla çileyle hastalıkla pişti yetişti ve dünyadan elini eteğini çekti ve gitti ebediyete, bekle bizleri bizlerde geleceğiz yanına, yalnız değilsin, seni korkuyla yalnız bırakanlara sen korkma dedin, onların evlatları korkmadı düşmanı yenmek için şahadete koştu, geride yaşlılar çocuklar yetimler kaldı, yürüyerek sana gelemediler koşamadılar bitkin düşmüşlerdi… bitkin düşürülmüşlerdi düşmanlarca ama evlatları düşmanları vatandan çıkarmış, zaferle cennete şahadetle âlemlere rahmet nur nebiye komşu olmuşlardı…
zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
biri ecdadıma saldırdı mı, hatta boğarım! ...
-boğamazsın ki!
-hiç olmazsa yanımdan kovarım.
üç buçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;
hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.
doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;
bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!
yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.
çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
irticâın şu sizin lehçede ma'nâsı bu mu?
mehmet akif ersoy
zalimleri zulmü sevmedi korkmayın dedi, sizdeki iman yıkar onları dedi, ne zalimleri ne zulmü alkışladı alkışlatmadı. üç buçuk soysuzun yanında olmadı kalemiyle savaştı düşmanı yıkmak için millet cephede o kalemiyle savaştı. doğduğumuz günden beri aşığız istiklale, bu uğurda savaşılmadı mı? savaşıldı kazanıldı… güzel sorarım neden daha sonra istiklali kazanan şehitlerin babaları dedeleri amcaları istiklal mahkemesi diye zırvalıklarla dolu mahkemelerde yargılandı? neden buna izin verildi? ne için savaşıldı kılık kıyafetiyle gezenleri babalar dedeleri idam etmek için mi onca masum insan savaşlarda şehit oldu ve geride kalan utanmazlara bu yetki verilsin diye mi öldüler , söyleyin ey siz utanmaz reziller! çiğnerim çiğnenirim hak uğruna masum uğruna dedi vazgeçmedi, sevdi bizler gibi mazlumu…
ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
hangi çılgın bana zincir vuracakmış? şaşarım!
kükremiş sel gibiyim: bendimi çiğner, aşarım;
yırtarım dağları, enginlere sığmam taşarım.
aynen bunları söyledi yazdı bizlere armağan etti ve bunları yazdığı savunduğu için sürgün edildi, yalnız kaldı, zaten o biliyordu hazırdı, seve seve hicret etti, yalnızlığını sevdi hakka gülümsedi son nefesini verdi gitti.
cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz.
bu yol ki hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz;
düşer mi tek taşı sandın harim-i namusun,
meğerki harbe giden son nefer şehid olsun.
şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa,
denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa,
bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar
taşıp da kaplasa âfakı bir kızıl sarsa,
değil mi cephemizin sinesinde iman bir;
sevinme bir, acı bir, gaye aynı, vicdan bir;
değil mi ortada bir sine çarpıyor, yılmaz,
cihan yıkılsa emin ol bu cephe sarsılmaz!
mehmet akif ersoy
bizler iman dolu bir düşünce dünyası ve nurlu şiirlerini bırakarak aramızdan ayrıldı, ruhun şad olsun, cennette âlemlere rahmete komşu olurken, bekle bizleri de bizlerde izlerini takip ederek geliyoruz. bende birkaç mısra ile anayım üstadımızı o kutlu nurlu şairimizi…
düşman gelse de bombayla tüfekle vermeyiz vatanı
sizler ecdadımızsınız imanınızla unutmayız bizler siz nurla yatanı
vatan bayrak imanla akıttınız kanınızı bu vatan için hakka yürüdünüz
bekleyin ilk seferde bizlerde geleceğiz sizler bizlere ne hoş gülümsediniz
gülümsediniz vatan cennet çiçekleriyle açtı düşman ayak basamaz dediniz
bize cennet vatanı hediye ettiniz biz gidiyoruz sizlerde gelin giderken dediniz
mehmet aluç
