anilcan
6.2.2018 01:15
orhan veli kanık – quantitatif
güzel kadınları severim,
işçi kadınları severim,
güzel işçi kadınları
daha çok severim
eski karım
nedendir, biliyor musun;
her gece rüyama girişin,
her gece şeytana uyuşum,
bembeyaz çarşafların üstünde;
nedendir, biliyor musun?
seni hala seviyorum, eski karım.
ama ne kadınsın, biliyor musun!
içinde
denizlerimiz var, güneş içinde;
ağaçlarımız var, yaprak içinde;
sabah akşam gider gider geliriz,
denizlerimizle ağaçlarımız arasında,
yokluk içinde.
şöförün karısı
şöförün karısı, kıyma bana;
el etme öyle pencereden,
soyunup dökünüp;
senin, eniştende gözün var;
benimse gençliğim var;
mapuslarda çürüyemem;
başımı belaya sokma benim;
kıyma bana.
sereserpe
uzanıp yatıvermiş, sereserpe;
entarisi sıyrılmış hafiften;
kolunu kaldırmış, koltuğu görünüyor;
bir eliyle de göğsünü tutmuş.
içinde kötülüğü yok, biliyorum;
yok, benim de yok ama…
olmaz ki!
böyle de yatılmaz ki!
bu şiirlerle bunu karşılaştırın
ağlasam sesimi duyar mısınız,
mısralarımda
dokunabilir misiniz,
göz yaşlarıma, ellerinizle?
bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
bu derde düşmeden önce.
bir yer var, biliyorum
her şeyi söylemek mümkün
epeyce yaklaşmışım, duyuyorum
anlatamıyorum.
işte yaşlanmak böyle bir şey
süheyla'ya tutulmuşum diye