bence kaybetmek daha zor belki bi şekilde kendini tatmin edip vazgeçersin ama kaybedince insanın canı daha çok yanıyor bazı şeyleri bi anda silemezsin bide kaybedince bi süre sonra da vazgeçmiş oluyorsun daha fazla üzülmemek için karşı karşıya gelmemek için unutmaya çalışıyorsun ama karşı taraf çekip gidince bide yanlizlik koyuyor bi kaç gece ağlıyorsun belki uyuyamıyorsun hatırlıyorsun sürekli ama bu şekilde de vazgeçmeyi öğreniyorsun.
belki acı çekerim kim bilir belki unutmam ama sevdiğim birisiyse ve ben yokken daha mutluysa vazgeçerim olmadı uzaklaşırım onu görmezsem daha kolay olur diye düşünürüm onu zor durumda bırakmak istemem. yani vazgeçerim yeter ki mutlu olsun daha doğrusu vazgeçmeye çalışırım 😊
o kişi mutluysa benim elimden ne gelir ki vazgecemezsem daha kötü olur onun mutluluğunu görerek daha çok üzülürüm hala onu unutamadım diye o yüzden bazen vazgeçmek en kolayıdır uzun sürer ama olsun.
kaybetmek her zaman daha zordur.çünki başkası kazanır o zaman.ve kazanan insan düşmanında ola bilir.vazgeçerken neden ve niye vazgeçdiğini biliyosan sonrası pek umrunda olmaz zaten.
o zaman öyle birini sevmek lazım ki,gelsin çıksın karşına ve desin ki,varsın mutlu olmuyalım,varsın her gün ağlıyalım ama olsun yan yana olalım yeter.önemli olan vazgeçmektir,insan hiç bir zaman vazgeçmemelidir.çünki siyahda bile bi beyaz ton vardır.
kaybetmek. vazgeçmek de her ne kadar mecburda olsan mantıklı tarafının isteği vardır az bir şey de olsa... ams kaybetmek elinde değil, suyun parmaklarının arasından sızdığı gibi sızıp gidiyor
yani vazgeçerim yeter ki mutlu olsun daha doğrusu vazgeçmeye çalışırım 😊
hatta çok zor. birde çok seviyorken kaybettiysen vay haline .
ams kaybetmek elinde değil, suyun parmaklarının arasından sızdığı gibi sızıp gidiyor