benim gibi bu duyguyu aranızda yaşayan var mı?
neden sevilmediğimi nasıl anladım anlatıyorum. akrabalarımın yanında oturduğum zaman her zaman diğer kuzenimden bahsederler. her zaman o kuzenimin öyle överler görgüsüzce aslında beni kırdıklarının farkında olmuyorlar yada bilerek yapıyorlar. devamlı bir kıyaslama altındayım yok komşunun çocuğu yok kuzenler yok millet. devamlı bana aptal muamelesi yapılıyor oysaki herşeyin farkındayım sadece hareket etmek uğraşmak istemiyorum o kadar.
ilgisizim herşeye ve insanlar bunu aptallık olarak görüyor. ne kadar çaba göstersem de herkesin gözünde ufacık kalıyorum. hep başkaları övgü alıyor.
bunun günahı olmaz mı allah aşkına? neden benim yanımda iken başkaları övgü alır? hele ki annem, hepsi onun suçu en çok o aşağılıyor beni. yeri geliyor küfür ediyor. hiç kimse de sevmiyor beni
