popi pupu tepe g20

çocukluktan kalan kırıntı enstantaneler

    8
    democrat 4.3.2018 15:22
    başlıkta tam ifade edemedim ama böyle çocukluk hafızanızdan kalan ufak detaylar da diyebiliriz.

    ben mesela arabanın direksiyonu ile oynardım ve direksiyon kilitlenirdi. hep o direksiyonu babam gibi istediğim kadar çevirmek isterdim, çok ufak bir şey ama o zaman benim için çok büyük bir şeydi.

    10 lira benim için çok büyük ve ulaşılamaz bir paraydı. 96-97 yılı için 10 lira ile baya market alışverişi yapılabilirdi.

    dünyanın her yerindeki insanların aynı ay'ı görüyor olması bana çok tuhaf geliyordu. düşünsene amerikadaki adamla aynı anda aynı şeye bakabiliyorsun, bunu aklım bir türlü almıyordu.
  • 1
    filozofren 4.3.2018 15:44
    7 yaşlarında falanım ilk okul bir işte. saçlarım hafif uzun. ayşenur diye bir kız vardı sınıfta, annesi her gün saçlarını değişik değişik örüyordu. çok imreniyordum. bir gün yurda geldiğimde kat ablamızdan saçımı örmesini istedim, yarın örelim dedi. çocuk aklı işte heves bir yandan, sevinç bir yandan. ertesi sabah yatakhaneye aniden 5 6 kişi girdi. sonra sırayla saçlarımızı küt kestiler, günlerce ağlamıştım. şimdi ise 23 yaşındayım, saçlarım belime kadar. ve ben saçlarımı bir kez olsun örmedim. bir kızım olasıya kadar örmeyeceğim de. başlığı okuyunca aklıma bu geldi.
  • 0
    ihcan 4.3.2018 22:04
    pek çocukluk zamanım değildi fakat bu başlıkta paylaşmak istedim oldukça çocuksu idi.

    arkadaşımın cep telefonuna numaramın kayıtlı olduğu ismimi düzelterek isim hanesine 155 ayıp arkadaşımı işletmiştim :)