gündüz yüzlü gün ışığım
ve meteor fırtınası gökte
boynunda asili bütün bir galaksi
gezegenler sana uzakliga gore adlandırılmış
gün ışığı, yıldızlar, gök
atlaslar açıldı önümüze
yığınla gök cismi, yığınla insan
yığınsız sen, bir tek sen
ayda sen, okyanusta sen, mehtabın gölgesinde sen, gel git olurken yine sen
kelebekler kırarken kozalagını sen
bir fırtınadan sonra gök mavilenirken sen
mavilendiği yetmezmiş gibi yedi rengi koyverirken yine sen, hep sen
gündüze benzer ışığım
geceyi andıran karanlığım
içimi gören gözlerin
sihirli olduğuna inandığım sesin
yaprak döküyor sonbahar
dallarda kalan birkaç yaz kırıntısı
seni öptüğüm günleri hatırlatıyor
bu gök büyülü...
sihri var, mucizevi; ilahi biraz da
gökteki ışığın gözlerinde son bulması garip...
gözlerinden öptüğüm günlere...
