arada sırada uğruyorum o mahalleye dememi bekliyosun :d benim cocukluğumun geçtiği sabit bir yer olmadı 10 yaşıma kadar 2 şehir 4 farklı okul 8 farklı evde oturdum. çocukluk arkadaşımda olmadı oyle fazla ama oturduğum evlerdeki bir anım bile beni oraya adayan şeylerdir. mesela doğduğum ev 99 depreminde bizim mahallede tek yıkılmayan evmiş. sonraki ev sünnet olduğum ve bir çeşit farklı türden insanları gördüğüm yer bir sonraki ev ilk ve son bisikletimin alındığı ev böyle böyle gider :d ama göcebe yaşamak daha çok hoşuma gidiyo
dehşete kapılıyorsun, zan nasıl bu kadar hızlı geçmis olabilir, ve her şey nasıl bu kadar hızlı değişebilir? sorular beynini delip geçen çınlama gibi bir anlık çıldırasın geliyor, çok heycanlanıyorsun, bazı ağaçlar artık tarih olmuş saklambaç oynarken sobelendiğin, yeni yeni apartmanlar dikmişler, parklar yenilenmiş, insanlar yabancılaşmış...
23 yildir ayni mahallede ayni sokakta ve ayni binada oturmaktayim. sanirim olene kadar da kurtulamicam buralardan. hayata gozumu actigim mahalleden cikamadan ölücem galiba
iğrenç bir duygu, beraberinde getirdiği yalnızlık hissi zihni fena yoruyor. çocukken sahip olduğum şeylerin şimdi olmamasını düşündürüyor daha da çok kötü oluyorum. iyiki de taşındım bir daha o mahalleye adım atmayacağım.
mahalle bakkalına gidersin seni şıp diye tanır öper sarılır. gözler yaşlı. neler neler yaşamışsındır. ağlamış gülmüş düşmüş kalkmış tüm travmalarını tüm kazanımlarını edinmişsindir. heyt be duygulandırdınız.
yeniden geçmek değil de ara da bir bakkala çıktığımda anılarım depresmiyor değil. o ağaçlara çıkmak için ettiğimiz kavgalar ve dut ağacından beslenmek en favorimdi. bir de ortada sıçan var tabi.
çocukluğum da oturduğum yer torbacı mahallesi akşam 7den sonra kadınlar dışarı çıkamaz 9dan sonra da yabancı giremez veya yabancı olmasada onlarla birlikte durmak zorunda geceyi geçtim gündüz bile tanımadıkları bi yüz görseler peşlerine takılıyolar berbat bi yer kurtulduğum için mutluyum yenidoğan welcome to cehennem
bir köşe vardı orda hep uyuyor taklidi yapardım ki babam kucağında taşısın beni diye mutlaka ondan bahsederiz ve tüm çocukluğum böyle hilelerle geçti o yüzden şimdi yılanın teki oldum kfşdmfşfgögş
bir zamanlar içinde bulunup acı tatlı herşeyi beraber yaşadığın yer bi bakmışsın bambaşka bir yer olmuş. farkettirmeden geçip iç çektiğin özlemle andığın ama artık eskisi gibi olamayacak kadar değişmiş kendiminde degistigimi farkettiren eski,güzel, çocukluğum... ender zamanlar ansızın gider sessiz sedasız bir bakar ve ne çabuk geçip gitmiş zaman der ve iç çekerek düşünüp mutlu olurum.
ıcine buruk bir gulumseme geliyor,o gunleri hatirliyorsun ve keske o gunlere geri donseydim diyorsun keske buyumeseydim hep herseyden habersiz kalsaydim diyorsun.zaman insani cok degistiriyor.
