hayatın değerli olduğunu hissettiğiniz anlar var mı?
birgün öfke patlaması yaşayarak yürüyordum. mayıs ayı sanırım. suriyeli bi çocuk gördüm. orta boylu bi erik ağacının alttaki dallarından erik almaya çalışıyor. gittim yanına sohbet ettim biraz daldan birkaç erik topladım. öyle bir güldü ki o sinir küpü olan ben biran da pamuk şeker oldum. hayatımda gördüğüm en güzel gülümseme. o kadar temiz, o kadar masum, o kadar içten ki... o ağacın önünden her geçtiğimde aklıma gelir gülümserim. sana sesleniyorum çocuk. o gülümseme artık benim. bana ait artık o. sakın kirletme. hep öyle temiz gül olur mu. 😊