tükenmişlik sendromu içerisindesin anladığım kadarıyla. dalga konusu olmuş durumda bu sendrom ama sanıldığı kadar kolay bir şey değil. yaşadığın hayattan soğumuş olabilirsin, uyku ve yeme bozuklukları,erteleyen ve sorumluluklarini yerine getirmeyen bir hal almış olabilirsin. ruh değişikliklerin tamamen sabrının daralmasından kaynaklanıyor, minik bir şey bile seni dibe düşürebilir örneğin. ama bipolar çok ciddı bir durumdur, ve ruh geçişleri öyle gün icinde olmaz.'genellikle'
gün içerisinde değil. her yeni güne başlarken oluyo bu. mesela bu gün işe de gitmedim. 2. uyarıyı geçen hafta almıştım zaten. muhtemelen kovulacam ama pek umurumda değil. sadece yatıp uyumak istiyorum.
aşağıda sevgilinden sonra böyle olduğunu yazmışsın, suçlandığın bir ayrılık mi yaşadın? anladığım kadarıyla majör depresyona daha yakınsın ama benim tak diye tanı koymam çok yanlış olur. bir psikiyatriste gidip konuşman senin için çok iyi olur
kısacası biz kaçmıştık. ailemi ,arkadaşlarımı ,abilerimi v.s herkezi geride bıraktım. 3 sene beraber yaşadıktan sonra bi an gitti. o gündür bu gündür ne haber alabildim ne de görebildim. herşeyimi bir anda kaybettim açıkçası. toparlayamadım bir türlü
kesinlikle hemen psikiyatriste git, bu senin psikolojini etkileyecek çok ciddi bir olay. ben de bundan çok daha hafif olsa da aynı duruma sokacak şeyler yaşadım ve bir insan sana sen şu yüzden böylesin demediği sürece normal olmak için çabalayıp duruyorsun. umarım daha iyi günler görürsün.
ülkemizin salak insanlarla dolup taşması, tek bildikleri şey küfür olan insanların olması. gelişeceğiz gelişeceğiz diye tutturup bi bok olamayacak insanlarla dolu olması. tabi misafirperverliğimiz diğer bütün özelliklerin üstünde ya biz çok misafirperveriz bu yeter artar bile.
baş edebildiğimi söyleyemem. hatta aksine, bazen bilinçsizleşiyorum ve kendime zarar verdiğim anlarda farklı biriymişim gibi hissediyorum. mutsuzsam insanlara göstermemeye çalışıyorum. ki, bu zor olmuyor.
gün gün duygu durum değişikliği yaşamak bipolar kişilik bozukluğuna işaret etmez. bipoların manik epizodu uzun sürelidir ve "banka soyam otobanda hız rekoru kıram tüm kredi limitlerimi bitirem" moduna kadar gidebilir. sen çok şey etme bir psikoloğa uğra gerçekten sıkıntı çekiyorsan.
bi an ağlayıp bi an gülüyorum. o an aklimdan geçen şeylere engel olamıyorum. araştırdığım kadar biliyorum bende. herhangi bi tanı konulmuş değil. başlıktaki amaç yardım almak.
araştırdığım kadarıyla biliyorum bende. tüm etkileri bende mevcut. herhangi bi tanı falan konulmuş değil. ben sadece nasıl atlatırım bunu öğrenmek istiyorum.
farklı seviyelerde bütün kişilik sorunları, herkeste vardır. içinde bulunduğumuz sorunu tespit edebiliyor, sorun olduğunu kabul ediyor, bu durumla başa çıkmaya çalışıyorsak, ve bu sorun sosyal hayatımızı olumsuz etkilemiyorsa, henüz hastalık olmamış demektir. dönemsel olarak artıp azalabilir. sorunla başa çıkma çabası aslında olduğunuzdan daha güçlü hale getirir kişiyi....
şikayetlenmeyi bırakıp kendimizi analiz edip çözüm aramaya çalışmalıyız...
bana aynısı gün içerisinde oluyor. bi an şarkılar söyleyip havalara uçmak isterken 2-3 saat sonra her şeye ve herkese karşı sinirli, halsiz biri oluyorum. bu durum beni çok sıkıyor.
yorumları okuyayım dedim biraz bakalım nedir ne değildir diye psikolojik rahatsızlıklar çok tehlikeli rahatsızlıklardır yani öyle grip gibi zatürre gibi değil tam bir tedavisi yoktur tekrarlama ihtimali çok yüksektir. 32 yaşındayım anladığım kadarı ile sadece ergenlik döneminde yaşandığını düşünüyorsunuz. eğer depresyon bipolar gibi bir rahatsızlığınız olduğunu düşünüyorsanız geç kalmayın derim psikolog ile görüşmenizde fayda var ama şunu belirtiyim sihirli bir el deymiycek ilaç içmeklede düzelmiycek. psikolojik hastalıkların en kötü tarafı sizin gerçekten çaba sarfetmeniz gerekmesidir ilk seanslarda genelde spor yapmanızı daha çok sosyalleşmenizi isterler haklılarda lakin bu okadar kolay değil işte sabah kalkıp ilk intiharı düşünüyor ve kendiniz için değil sevdikleriniz için vazgeçiyorsanız baya zor durumdasınız demeketir. yaklaşık 5 yıldır bipolar tedavısı görüyorum zaman zaman ilaç başlama ve bırakma gibi bırakma kısmı sırf ben iyiyim demek için malesef dün yeniden başladım çünkü vücudum yetmiyor bana hormonlarım yetmiyor beynimin içindeki hapishaneden kaçamıyorum bi kabullenmişlik var artık bende mesela hiçbir şeye heveslenemiyorum çünkü ilk ben yarı yolda bırakıyorum kendimi çok değerli insanlar kaybettim hayatımda psikolojimden dolayı karman çorman yazdım umarım biyerden yakalamışınızdır mesela şuan sıkıldım belki birazdan anlamsız mutlu olurum sonra niye mutluyum diye sorgularım kendinizi bırakmayın tutamıyorsunuz sonra....
4 sene önce çok uzun süren bi ilişkim berbat yollarla bitti. ondan sonra bu olmaya başladı bende.
gelişeceğiz gelişeceğiz diye tutturup bi bok olamayacak insanlarla dolu olması.
tabi misafirperverliğimiz diğer bütün özelliklerin üstünde ya biz çok misafirperveriz bu yeter artar bile.
içinde bulunduğumuz sorunu tespit edebiliyor, sorun olduğunu kabul ediyor, bu durumla başa çıkmaya çalışıyorsak, ve bu sorun sosyal hayatımızı olumsuz etkilemiyorsa, henüz hastalık olmamış demektir.
dönemsel olarak artıp azalabilir.
sorunla başa çıkma çabası aslında olduğunuzdan daha güçlü hale getirir kişiyi....
şikayetlenmeyi bırakıp kendimizi analiz edip çözüm aramaya çalışmalıyız...
tabii ki patolojiye dönüşmemiş ise durum.....
patoloji olağan dışı hale gelmiş tamir edilmesi gereken vücut işleyişi.
en basit hali ile
patoloji yani hastalığa dönüşmüş bulgular mutlaka desteğe ihtiyaç duyar.
psikolojik rahatsızlıklar çok tehlikeli rahatsızlıklardır
yani öyle grip gibi zatürre gibi değil tam bir tedavisi yoktur
tekrarlama ihtimali çok yüksektir.
32 yaşındayım anladığım kadarı ile sadece ergenlik döneminde yaşandığını düşünüyorsunuz.
eğer depresyon bipolar gibi bir rahatsızlığınız olduğunu düşünüyorsanız geç kalmayın derim
psikolog ile görüşmenizde fayda var ama şunu belirtiyim sihirli bir el deymiycek
ilaç içmeklede düzelmiycek.
psikolojik hastalıkların en kötü tarafı sizin gerçekten çaba sarfetmeniz gerekmesidir
ilk seanslarda genelde spor yapmanızı daha çok sosyalleşmenizi isterler haklılarda
lakin bu okadar kolay değil işte
sabah kalkıp ilk intiharı düşünüyor ve kendiniz için değil sevdikleriniz için vazgeçiyorsanız baya zor durumdasınız demeketir.
yaklaşık 5 yıldır bipolar tedavısı görüyorum
zaman zaman ilaç başlama ve bırakma gibi
bırakma kısmı sırf ben iyiyim demek için
malesef dün yeniden başladım
çünkü vücudum yetmiyor bana
hormonlarım yetmiyor
beynimin içindeki hapishaneden kaçamıyorum
bi kabullenmişlik var artık bende mesela hiçbir şeye heveslenemiyorum
çünkü ilk ben yarı yolda bırakıyorum kendimi
çok değerli insanlar kaybettim hayatımda psikolojimden dolayı
karman çorman yazdım umarım biyerden yakalamışınızdır
mesela şuan sıkıldım
belki birazdan anlamsız mutlu olurum
sonra niye mutluyum diye sorgularım
kendinizi bırakmayın
tutamıyorsunuz sonra....