nasa, geçtiğimiz ay washington dc'de düzenlenen gezegensel bilim vizyonu 2050 çalıştayı sırasında güneş'i kozmosda saklanan yabancı dünyaları avlamak için devasa bir teleskop olarak kullanma planlarını belirtti. henüz inşa edilmemiş bir teleskop, güneş'i uzak gezegenleri şu an yaptığımızdan 1,000 kat daha net görebilmek için "yerçekimi merceği" olarak kullanacak şekilde konumlandırılacak.
yerçekimi lenslemesi, genel göreliliğin einsteinian okuluna ait oldukça garip fiziksel bir olgudur. muhtemelen bildiğiniz gibi, uzay süresi bir kumaş olarak ele alınabilir ve kumaş üzerinde önemli miktarda kütle bulunan bir şey varsa, büzürür ve uzatır. bu, cisim yakınından veya arkasından gelen ışığın çarpık olduğu anlamına gelir ve bazen bu ışık gerçekten nesne etrafında kıvrılır ve onun diğer yanına geçer.
her ne kadar einstein yalnızca 1936 makale makalesinin yayınlanmasında bu işlemi açıklarken, testi teknik olarak bir kaç on yıl önce, bir ingiliz gökbilimci ve polimath olan bir sir arthur eddington tarafından okyanusun ortasında 1919'da yapılan bir deney sırasında yaygındır.
edin, einstein'ın genel görelilik teorisini doğrulayan ilk fiziksel deneyin - ki ışığın her zaman düz bir çizgide ilerlemediğini - belirten eddington, toplam güneş tutulmasını gözlemlemek için afrika'nın batı kıyısından uzak bir adaya gitti. tutulumdan çekilmiş bir dizi görüntü de hyades yıldız kümesi olarak tanımlanan parlak kıvılcımlardan oluşan garip bir grup içeriyordu.
bunlar o tarihte güneş'in hemen arkasında konumlandırıldıklarından, bu deney, güneş'in muazzam kütlesinin uzay süresini o kadar çok çarpıttı ki hyades kümesinden gelen ışığın etrafında büküldüğü ve dünya'ya doğru ilerlediğini gösterdi.
einstein'ın teorisini ilk kez test etmek için toplam güneş tutulması kullanıldı. luc viatour / vikipedi commons; cc by-sa 3.0
yaklaşık bir yüzyıl sonra, bu kesin ilke, nasa'nın jet propulsion laboratory tarafından, ekstrakrelerin ve ışıkyılı uzaktaki yıldızların görülmesinin bir yolu olarak düşünüldü. bu önerinin bir gerçek haline gelip gelmeyeceği sadece zaman gösterecektir, ancak kendi güneşini evrende büyüteç olarak kullanmak fikri gülünç derecede havalı.
1919 denemesine dayanarak, bilim adamları daha önce böyle bir güneş kullanan teleskop inşa etmiş olurlardı sanırdınız. güneş sisteminin geri kalan kısmının yerçekimi etkileşimi sayesinde, böyle bir teleskop için çekimsel mercek etkisi yalnızca plüton'un 14 kat daha uzakta bulunması durumunda geçerli olur.
şu anda, hiçbir insan yapımı nesne bu mesafeye yakın herhangi bir yere bile seyahat etmedi. bu nedenle, özel teleskopun yakında görünmesini beklemeyin - tahrik teknolojimizi daha önce adil bir şekilde geliştirmeliyiz.
