peki ödülü kazanabilmek için inanç sahibi olmak bir çeşit iki yüzlülük değil mi. bence din merkezine insanı koymaz. öyle olsa ibadetler ya da yapılması gerekenler insanların ortak iyiliği için yapılırdı. ama zina yapan kadınları hayatının sonuna kadar eve kapatırken erkeklere herhangi bir yaptırım öngörmeyen, erkeklere kadınlardan daha çok medeni hak bahşeden, daha çok miras veren, boşanma hakkı veren bir sistemin insanlığın ortak iyiliği için çalıştığına falan inanan insanların ciddi problemleri vardır diye düşünüyorum.
amaç cenneti kazanmaksa yapılan ibadetler iyi insan olmak için değil cennet kazanmak için yapılır. bu durumda iyi insan olma gayesi dışarı itilir diye düşünüyorum. bu durumda inançlı insanlar kendi davranış setlerinden hareketle ateist herkesin kötü birer insan olduğunu düşünür çünkü ateist insanın aksiyonları bir şey kazanmak için iyiye yönelmek zorunda değildir. ama bu ön kabul doğru değildir çünkü inançlı insanlar tarafından şartlandırılmışlık barındırmaktadır. ateist insan doğal süreçlerin bir parçası olarak dünyaya geldiğini ve günün birinde döngüsünü tamamlayıp toprakta gübre olacağını kabullenmiş insandır. dolayısıyla cennet kazanmak için zina yapan kadınları hayatının sonuna kadar eve kapatmak asilik yapan kadınlara iz bırakmayacak şekilde vurmak falan gibi bir gayesi olamaz doğal olarak. yani yaşamın üretken şekilde sürdürülmesi için ille bir amaç olması gerekmez. resmi olarak ateistliği benimsemiş siyasal sistemlerdeki üretkenliğe bakarak bunu da kanıtlayabiliriz bence. öte yandan islam coğrafyasındaki muhteşem ilmi ve sosyal ilerleme! de bize üretkenlik ve amaçlar konusunda birer fikir verecektir. cennet için çalışan hareketlerini cennet için gerçekleştirir ama biz fiziksel dünyada yaşıyoruz şu an dolayısıyla fiziksel dünyanın hayrına eylemlerde bulunmamız gerekir. doğru bir argüman değil hayat amacı meselesi.